Dagen, weken, maanden, (sommigen) een heel jaar hadden we er naar uitgekeken.
De match van de waarheid, de Marveco Michaels tegen hun Lyra dochters.
Voor de meisjes, kans om zich te revancheren voor de nederlaag van vorig jaar, voor de Michaels een zoektocht naar bevestiging dat ze nog altijd meekunnen, en zodoende hun midlife crisis gevoel nog een jaar naar achter kunnen schuiven :-))
31 mei, Pinksteren was het dan zover : THE CLASH.
De zon bakte reeds hevig hoog boven de pallieterhal toen spelers, speelsters, sympathisanten, supporters, medewerkers, familieleden, binnen-en buitenlandse pers zich die zondagvoormiddag aanmeldden. It was HOT, gewoon van na te denken begon je al te zweten..... Echt zware opwarming was derhalve niet te doen. Gelukkig hadden enkele brave vooruitziende zielen toch links en rechts wat deuren & poorten van de hal nog geopend, om wat verse lucht te laten binnenlopen.
Onder stevige aanmoediging van enkele lieftallige mama bookmakers konden de toeschouwers zich tegen democratisch tarief aan een pronostiekje wagen, er werd zwaar ingezet.
Ondertussen werd het publiek ook nog professioneel opgewarmd (als het nog nodig was) door John & ndy, dewelke zoals vorig jaar weer instonden voor de deskundige randanimatie (muziek, show, het was weer af dit jaar Mannen)
11u Eindelijk was het zover, hand in hand kwamen Michaels en dochters het terrein opgelopen, Vincent Angus Young Junior leidde het geheel in met een waarachtige gitaarsolo : THUNDER !
Dit was af ! pfffffffft champions league hymne, deze solo rockte waarachtig ! Vinnie rules !
Vervolgens nog even de ploegenvoorstelling, en de ploeghymnes gedeclameerd door Hugo.
(O, koene Michaels, o heilige ploeg der vaadren - Ik ben megaminiem)
En dan de match :
Het werd een match op het scherp van de snee. Nooit zijn Michaels & dochters closer met elkaar geweest dan die dag. Ze wilden elkaar voor geen meter lossen, om elke bal werd moedig gestreden. En dat vertaalde zich ook in het wedstrijd & puntenverloop. Nog nooit zulk een spannende wedstrijd gespeeld of gezien. Tijdens de hele match is er omzeggens nooit meer dan 2 punten marge geweest, dan eens in het voordeel van de Michaels, dan lagen de meisjes weer even voor. Waar de Michaels hun niet altijd even zuivere shot konden compenseren via hun lengte en de rebound, sneden onze dochters ook regelmatig als een mes in de boter door onze verdedigingslinie. Ruststand derhalve 24-22 in het voordeel van de meisjes.
Ook toen onze meisjes in de tweede helft hun zwaar geschut in de persoon van coach Kim opstelden, brachten de Michaels coach Lode in stelling, en het verschil bleef miniem.
Tot op het laatste moment is er moedig gestreden en danig gezweet. Er was maximale inzet langs beide kanten, het ging er zo hevig aan toe dat zelfs de parketvloer loskwam.
Finaal werd het 45-47 voor de Michaels, een fout in de allerlaatste seconde vd wedstrijd zorgde nog voor enige extra stress, de vrijworpen konden evenwel niet omgezet worden door de meisjes, verlengingen bleven dus uit.
Derhalve mochten de Michaels zich dit jaar ook weer tot winnaar van de felgegeerde Michaels cup wisselbeker laten kronen. Maar eerlijk is eerlijk, meisjes, het scheelde echt maar een haartje dit jaar... GOED GESPEELD !
Na een kort afscheids-en dankwoordje, alsook het overhandigen van het felbegeerde Lemvig diploma aan onze miniemen meisjes, snel onder de ijskoude douche en omkleden, want ondertussen had de wereldvermaarde Polderboer zijn vlees al te braden gelegd, en kon de supperlekkere & gezellige BBQ van start gaan.
En gezien het superweer diende de dorst ook met grote regelmaat gelest te worden...
Dat heel dit festijn achteraf nog uitliep op een watergevecht, maakte de pret alleen maar groter.
Het begon met een paar waterballonnetjes, maar uiteindelijk viel het water met emmers uit de lucht, alhoewel ondergetekende zich niet kan herinneren ook maar een regen- of donderwolk te hebben gezien boven het Lierse.
De afwezigen hadden weer ongelijk of pech dit jaar, willen we het volgend jaar nog eens overdoen, zodat iedereen zijn/haar schade kan inhalen............ ? Het was een waarachtig schitterende afsluiter van het basketseizoen.
Bedankt aan iedereen die van deze dag een succes maakten ! Het zijn vele gezichten, vele namen. UN GRAND MERCI !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Lees ook nog binnenkort op deze blog : interview met Michaels coach Lode.
H.
De match van de waarheid, de Marveco Michaels tegen hun Lyra dochters.
Voor de meisjes, kans om zich te revancheren voor de nederlaag van vorig jaar, voor de Michaels een zoektocht naar bevestiging dat ze nog altijd meekunnen, en zodoende hun midlife crisis gevoel nog een jaar naar achter kunnen schuiven :-))
31 mei, Pinksteren was het dan zover : THE CLASH.
De zon bakte reeds hevig hoog boven de pallieterhal toen spelers, speelsters, sympathisanten, supporters, medewerkers, familieleden, binnen-en buitenlandse pers zich die zondagvoormiddag aanmeldden. It was HOT, gewoon van na te denken begon je al te zweten..... Echt zware opwarming was derhalve niet te doen. Gelukkig hadden enkele brave vooruitziende zielen toch links en rechts wat deuren & poorten van de hal nog geopend, om wat verse lucht te laten binnenlopen.
Onder stevige aanmoediging van enkele lieftallige mama bookmakers konden de toeschouwers zich tegen democratisch tarief aan een pronostiekje wagen, er werd zwaar ingezet.
Ondertussen werd het publiek ook nog professioneel opgewarmd (als het nog nodig was) door John & ndy, dewelke zoals vorig jaar weer instonden voor de deskundige randanimatie (muziek, show, het was weer af dit jaar Mannen)
11u Eindelijk was het zover, hand in hand kwamen Michaels en dochters het terrein opgelopen, Vincent Angus Young Junior leidde het geheel in met een waarachtige gitaarsolo : THUNDER !
Dit was af ! pfffffffft champions league hymne, deze solo rockte waarachtig ! Vinnie rules !
Vervolgens nog even de ploegenvoorstelling, en de ploeghymnes gedeclameerd door Hugo.
(O, koene Michaels, o heilige ploeg der vaadren - Ik ben megaminiem)
En dan de match :
Het werd een match op het scherp van de snee. Nooit zijn Michaels & dochters closer met elkaar geweest dan die dag. Ze wilden elkaar voor geen meter lossen, om elke bal werd moedig gestreden. En dat vertaalde zich ook in het wedstrijd & puntenverloop. Nog nooit zulk een spannende wedstrijd gespeeld of gezien. Tijdens de hele match is er omzeggens nooit meer dan 2 punten marge geweest, dan eens in het voordeel van de Michaels, dan lagen de meisjes weer even voor. Waar de Michaels hun niet altijd even zuivere shot konden compenseren via hun lengte en de rebound, sneden onze dochters ook regelmatig als een mes in de boter door onze verdedigingslinie. Ruststand derhalve 24-22 in het voordeel van de meisjes.
Ook toen onze meisjes in de tweede helft hun zwaar geschut in de persoon van coach Kim opstelden, brachten de Michaels coach Lode in stelling, en het verschil bleef miniem.
Tot op het laatste moment is er moedig gestreden en danig gezweet. Er was maximale inzet langs beide kanten, het ging er zo hevig aan toe dat zelfs de parketvloer loskwam.
Finaal werd het 45-47 voor de Michaels, een fout in de allerlaatste seconde vd wedstrijd zorgde nog voor enige extra stress, de vrijworpen konden evenwel niet omgezet worden door de meisjes, verlengingen bleven dus uit.
Derhalve mochten de Michaels zich dit jaar ook weer tot winnaar van de felgegeerde Michaels cup wisselbeker laten kronen. Maar eerlijk is eerlijk, meisjes, het scheelde echt maar een haartje dit jaar... GOED GESPEELD !
Na een kort afscheids-en dankwoordje, alsook het overhandigen van het felbegeerde Lemvig diploma aan onze miniemen meisjes, snel onder de ijskoude douche en omkleden, want ondertussen had de wereldvermaarde Polderboer zijn vlees al te braden gelegd, en kon de supperlekkere & gezellige BBQ van start gaan.
En gezien het superweer diende de dorst ook met grote regelmaat gelest te worden...
Dat heel dit festijn achteraf nog uitliep op een watergevecht, maakte de pret alleen maar groter.
Het begon met een paar waterballonnetjes, maar uiteindelijk viel het water met emmers uit de lucht, alhoewel ondergetekende zich niet kan herinneren ook maar een regen- of donderwolk te hebben gezien boven het Lierse.
De afwezigen hadden weer ongelijk of pech dit jaar, willen we het volgend jaar nog eens overdoen, zodat iedereen zijn/haar schade kan inhalen............ ? Het was een waarachtig schitterende afsluiter van het basketseizoen.
Bedankt aan iedereen die van deze dag een succes maakten ! Het zijn vele gezichten, vele namen. UN GRAND MERCI !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Lees ook nog binnenkort op deze blog : interview met Michaels coach Lode.
H.
de beker & ererondje
derde keer, goede keer en misschien liggen de kaarten dan echt wel eens anders!~a~
BeantwoordenVerwijderen